Flip Drukker
door Emmie Muller
Flip Drukker benadert de werkelijkheid vanuit de associatie. Anders dan in het werk van zijn collega- exposanten doet het gebruiksvoorwerp dienst als het materiaal dat de betekenis moet overbrengen. Flip Drukker maakt ruimtelijke objecten met echte, tastbare dingen die hij vindt in zijn directe omgeving. Door voorwerpen te ontdoen van hun functionaliteit en te herplaatsen in een beeldende context, ontstaat een nieuwe werkelijkheid.
Zijn voorkeur gaat uit naar voorwerpen die al een leven achter de rug hebben en die opvallen door hun eenvoud. In beginsel laat hij zich, al associërend, leiden door de formele aspecten van zijn voorwerpen. Kleur, vorm en ook structuur worden doelbewust op elkaar afgestemd. In het werk getiteld Petit déjeuner sur une plus petit table gaat de tekening in het marmer een mooi contrast aan met de belijning van de houten tafelpoten. De titel helpt de associatie op gang en onderstreept het poëtische karakter van zijn beelden. Een beeldpoëzie zonder punten en komma’s. Dat het materiaal de kunstenaar aan het hart gaat blijkt wel uit het werk getiteld Limonesia II. Hierin trekt Flip Drukker de werkelijkheid zelfs in twijfel door er een illusoir tintje aan toe te voegen. De assemblage bestaat uit een houten tafeltje met daarop drie gele citroenflacons en een potje met een blauwe dop. Maar schijn bedriegt. Het gehele werk is in brons gegoten en de flesjes zijn met autolak bespoten. Het verwijzen, in dit geval naar de beeldhouwkunst, zet Flip Drukker door in het werk getiteld New! Man Bubble. Hierin heeft de kunstenaar zich laten inspireren, beter gezegd laten associëren, door de vanitasstillevens uit de zeventiende eeuw. De van oorsprong protestants-christelijke schilderijen sporen de beschouwer aan zich te richten op het eeuwig leven. In deze overvolle afbeeldingen wemelt het van de symboliek zoals het verstrijken van de tijd en de vergankelijkheid van het leven. Op een geheel eigentijdse wijze blaast Flip Drukker dit eeuwenoude fenomeen uit de schilderkunst nieuw leven in.
De assemblages van Flip Drukker zijn een ode aan de fantasie en de verbeelding. Het werk dwingt de beschouwer om uiterst zorgvuldig te kijken en de werkelijkheid opnieuw te bezien. Flip Drukker verstaat de kunst om met dingen te ‘schilderen’. Hij maakt gebruik van dezelfde technieken om tot een beeld te komen én daar van af te wijken door de echtheid van zijn materiaal in te zetten voor een associatieve en dingloze werkelijkheid.
