Coren Geus

door Emmie Muller

Coren Geus benadert de werkelijkheid vanuit de waarneming. In haar hyperrealistische schilderijen die van foto’s nauwelijks te onderscheiden zijn, is zij – geïnspireerd door het gedachtegoed van Mondriaan – op zoek naar zuiverheid. Haar techniek beloopt een tijdrovend proces. Het stilleven dat zij wil naschilderen, meestal bestaande uit verschillende soorten glaswerk of aardewerk, wordt eerst zorgvuldig uitgezocht en gerangschikt. Als de compositie eenmaal is bepaald, wordt de setting op papier nagetekend met potlood en houtskool. Daarna worden alle onderdelen van elk object, inclusief de cilindervormen, nauwkeurig met een liniaal nagemeten. Om de bijna wiskundige tekening die zodoende ontstaat naar de drager over te hevelen, worden de grote vormen uit het papier geknipt, op het linnen doek gelegd en met eitempera overgetrokken. Pas dan kan het schilderen met olieverf beginnen. Bij elk schilderij staat Geus voor de uitdaging om het aardse, de voorwerpen, aan het kosmische, de achtergrond, die door haar als ijle lucht wordt ervaren, te verbinden. Die vergelijking is zo vreemd nog niet, want met name in de stillevens met het glaswerk als motief, lijken de voorwerpen in een lichtgevende atmosfeer over het doek te zweven.

In het glaswerk weerspiegelt, heel persoonlijk, de omgeving waarin de schilderes aan het werk is en genereert associaties met de etsen van Escher. De zuiverheid die Geus nastreeft wordt niet alleen bewerkstelligd door de precisie waarmee zij schildert, maar ook door formele aspecten als vorm en kleur eensgezind op elkaar af te stemmen. Geus schildert haar voorwerpen zoals ze zijn. Niets meer en niets minder. Haar handschrift zit niet in de lijnvoering of in de expressiviteit van de schildertoets, maar in de onbenoembare sfeer die zij met haar penseel weet op te voeren. Een sfeer die rust uitstraalt, verstilling en harmonie. Knap geschilderd zou menigeen zeggen. Maar toch is er meer aan de hand. Door echter dan echt de wereld voor te spiegelen smelten kunst en werkelijkheid samen. Het is de magische symbiose tussen ziener en voorwerp die deze schilderijen zo bijzonder maakt.